Pieniądze. Wyrwij Marksowi brodę.
Każdy z nas odczuwa wpływ pieniądza nie tylko indywidualnie, ale także w otaczającym go życiu w jego najszerszym aspekcie.
Czy jest czas, kiedy człowiek nie myśli o pieniądzach? Napisano o nich wiele książek, powstały różne teorie. Pieniądze są wynalazkiem człowieka i być może jedynym, który wymknął się jego kontroli.
Wszystkie (lub prawie wszystkie) kraje mają dług publiczny – to znaczy są winne pieniądze. Wiele różnych podmiotów krajowych, w tym obywateli, również jest winnych pieniądze. Światowy kryzys gospodarczy opiera się na pieniądzach.
Oznacza to, że nie wiemy wszystkiego o pieniądzach. Ale pieniądze są wynalazkiem człowieka, a zatem podlegają mu, jak każdy inny wynalazek. Wszystko, co dotyczy obiegu pieniądza, można przedstawić w postaci modelu matematycznego, a na jego podstawie można zobaczyć i podjąć właściwe decyzje. Nie odbywa się to jednak ani na poziomie światowym (międzynarodowym), ani na szczeblu państwowym. Porozmawiamy o tym później.
Przyjrzyjmy się teraz współczesnym definicjom.
Definicje i funkcje pieniądza
Pieniądz jest uniwersalnym ekwiwalentem, który służy jako miara wartości wszelkich dóbr i usług, które można na nie bezpośrednio wymienić. Pieniądz w swojej postaci może być szczególnym towarem, papierem wartościowym, znakiem wartości, różnymi dobrami lub wartościami, zapisami na koncie.
Pieniądz jest uniwersalnym ekwiwalentem wartości wszystkich dóbr, środkiem zapłaty za towary i usługi oraz magazynem wartości.
… pieniądze są tym, co robią. Wszystko, co funkcjonuje jako pieniądz, jest pieniędzmi. Pieniądze są uniwersalnym towarem, który można wymienić na dowolne towary i usługi będące przedmiotem obrotu i nadają się do rozliczeń i płatności.
D.G. wyraża sprzeciw wobec wszystkich. Egorov, doktor nauk filozoficznych, A.V. Egorova, kandydatka nauk ekonomicznych:
Pieniądze są legalną miarą wartości.
W swojej pracy dla porównania podają wiele różnych definicji pieniądza. Polecam go obejrzeć – jest bardzo ciekawy.
Nowoczesne podręczniki i nauka w kwestii pieniędzy nadal opierają się na Marksie i wychodzą z jego definicji:
Towarem, który funkcjonuje jako miara wartości, a więc również bezpośrednio lub poprzez swoje substytuty, a także jako środek wymiany, jest pieniądz.
Marks zdefiniował główne i inne funkcje pieniądza:
miara wartości;
środek wymiany;
instrument płatniczy;
środki akumulacji;
światowe pieniądze;
Narzędzie do tworzenia skarbów (odnosi się do innych funkcji).
„Kapitał" Marksa opiera się na nieistniejącym pojęciu – wartości.
Po przemyśleniu teorii ekonomii niektórzy naukowcy i badacze mają pytania dotyczące teorii Marksa. Więc kandydat nauk technicznych Vystavkin A.L. w swojej pracy „Definiowanie funkcji pieniądza w kapitale Karola Marksa” konkluduje:
… Marks nie zdefiniował pojęcia „wartości”, co oznacza, że jego wprowadzenie do tekstu „Kapitału” jest niezgodne z prawem. Pojęcie „wartości” jest sztucznie wymyślone i nie różni się od powszechnie używanego potocznego pojęcia „wartości”, czyli niczym więcej niż jego literackim synonimem.
…
Tak więc u podstaw całej konstrukcji „Kapitału” Karola Marksa leży nieistniejące pojęcie (wartość) i imitacja próby wskazania sposobu jej pomiaru.
Dalsze doktoraty Wystawkin A.L. bada funkcje pieniądza wprowadzone przez Marksa i dochodzi do następujących wniosków.
… pierwsza z pięciu funkcji pieniądza wymienionych przez Marksa – miara wartości – nie jest spójna. Pieniądze nie pełnią takiej funkcji. Ale także jako miara cen, pieniądze FIAT dają „nieustanne awarie”.
A.L. Vystavkin wyciąga nieoczekiwany i interesujący wniosek na temat funkcji pieniądza jako środka tworzenia skarbów:
pieniądze pełnią funkcję tworzenia skarbów, ale ponieważ zarówno w czasie pisania Kapitału, jak i teraz pieniądze były FIAT-em, skarby utworzyły się i teraz tworzą działania grup ludzi, którzy w końcu wykonują działania siłą, aby zarabiać własnymi rękami i zmuszać innych do korzystania właśnie z tych, które sami zarobili i płacić za ich wykorzystanie. Działania siłowe mogą być maskowane przez mniej lub bardziej wyrafinowane procedury lub zastępowane przez groźby. Złoto jest również własnością tych grup, podobnie jak wiele innych właściwości.
Funkcje pieniądza, wyraźnie niewypowiedziane przez Marksa
Oprócz funkcji pieniądza głoszonych przez Marksa Vystavkin A.L. znajduje w "Stolicy" jeszcze trzy, nie zapowiedziane wprost. Pisze:
1 „Opisując funkcję »środków zapłaty«, Marks czyni następujące zastrzeżenie: »W rozważanej przez nas formie bezpośredniego obrotu towarowego ta sama wielkość wartości istniała zawsze podwójnie: w postaci towaru na jednym biegunie, w postaci pieniędzy na przeciwległym biegunie.
To podwojenie jest pierwszą ze wskazanych, ale nie zapowiedzianych wprost funkcji pieniądza w społeczeństwie oddzielonym klasowo, o której marzyli mistrzowie obiegu pieniądza i ich ideolog Marks. Obecność „na przeciwległym biegunie” procesu kupowania pieniędzy, które można zrobić z niczego, ale wszystko można za nie kupić – to cel dominacji monetarnej, z której wynika funkcja pieniądza z punktu widzenia mistrzów obiegu pieniądza.
2 Drugą funkcją pieniądza wskazaną przez Marksa, ale nie zapowiedzianą wprost, jest funkcja pośrednictwa i materialnego potwierdzania zobowiązań umownych.
Jednak z tekstu Marksa niezbicie wynika, że jedna z „stron procesu kontraktowego” między pracą a kapitałem jest w niewolniczej zależności od kapitału, we współczesnym języku prawniczym, ubezwłasnowolniona.
Tak więc funkcja mediacji i materialnego potwierdzenia zobowiązań umownych w kapitalizmie implikuje zawarcie celowo nierównej umowy, gdy:
– jedna ze stron kontraktu oferuje na sprzedaż swoją siłę roboczą pod wpływem przemocy „rynku”, celowo stworzonego do produkcji tej przemocy;
– jedna ze stron kontraktu oferuje rynkowi, celowo stworzonemu do produkcji przemocy ekonomicznej, produkt obciążony oczywiście dużymi czynszami.
3 Trzecią funkcją pieniądza, wskazaną przez Marksa, ale nie zapowiedzianą wprost i nie ujętą w jego ogólnej liście, jest przekazanie władzy społecznej osobie prywatnej. Marks mówi tutaj o możliwości odebrania sił wytwórczych społeczeństwa na rzecz jednostki prywatnej za pomocą pieniędzy.
Wychodzenie z marksizmu
Trzeba zrozumieć, że teoria K. Marksa została narzucona światu jako credo o charakterze prowokacyjnym i naśladowczym. Z marksizmu nie da się wydobyć żadnej prawdziwej wiedzy. Teoria Marksa jest metrologicznie nie do utrzymania i nie ma zastosowania w praktyce.
Marksizm nie prowadzi ludzkości do lepszej przyszłości. Celem marksizmu jest pozbycie się ludzi (nazywając ich wcześniej klasami i tym samym dzieląc), rzekomo w celu budowy socjalizmu-komunizmu, ale w rzeczywistości w celu zdyskredytowania komunizmu, ograniczenia postępu naukowego i technicznego oraz ograniczenia konsumpcji. A co najważniejsze, aby ukryć prawdziwe mechanizmy ucisku obu z nich i zachować „elitarność” tłumu.