Jak nauczyć się mówić „nie”

Responsywni ludzie jak wszyscy. Rzeczywiście, wygodnie jest mieć w swoim otoczeniu osobę, która zawsze przyjdzie na ratunek i spełni każdą prośbę. Ale jak on się z tym czuje? Czy zachowuje się szczerze, czy po prostu nie może odmówić? Tak, okazuje się, że istnieje taka kategoria ludzi, którzy nie wiedzą, jak nauczyć się odmawiać.

Przyczyny zachowania awaryjnego

Jeśli nie weźmiesz pod uwagę prawdziwych altruistów, najczęściej u podstaw zachowań ofiarnych leżą zupełnie inne powody. Dlaczego u osoby, która boi się powiedzieć „nie" pojawia się bariera psychologiczna?

Na przykład rodzice często odmawiają dziecku czegoś. Zwłaszcza jeśli masz pewność, że to słuszne i przyniesie mu korzyści. Również bliscy ludzie mogą uzgodnić między sobą, jeśli pojawią się dla nich niedopuszczalne sytuacje. Ponieważ w tych relacjach są szczerzy. I nie grają innych ról, nie dążą do ukrytych celów.

Najtrudniej jest człowiekowi powiedzieć „nie” tym, od których jest zależny. Na przykład pracuje w jednym zespole lub przed którym chce pokazywać się innym, aby zrobić wrażenie. Boi się, że spór pogorszy związek lub doprowadzi do negatywnych konsekwencji. Są więc ku temu podstawy lub podobne przykłady były w przeszłości.

Jeśli prośby przychodzą zbyt często, być może wyrobiłeś sobie reputację, a teraz inni to wykorzystują.

Osoby niepewne siebie nie wiedzą, jak powiedzieć „nie” osobie, która oddała im zaszczyt i poprosiła o pomoc.

Efekty

Chcąc powiedzieć nie, ludzie mogą obawiać się, że wtedy:

• stracić szacunek lub miłość ze strony proszącego;
• wywoływać gniew;
• obrazić rozmówcę;
• poczuje się winny;
• wydają się niegrzeczne i niegrzeczne;
• otrzyma odpowiedzi.

W rzeczywistości takie sytuacje są najczęściej po prostu naciągane. Ale nadmiernie reagująca osoba może naprawdę cierpieć, ponieważ spełnienie próśb innych ludzi wymaga czasu i wysiłku, przesłania jego plany i prowokuje stałą postawę konsumencką innych. Rzetelność wcale nie gwarantuje, że będzie bardziej szanowany, doceniany i wdzięczny. Nie wiedząc, jak poprawnie powiedzieć „nie”, ludzie tracą pewność siebie i stają się ofiarami manipulatorów.

Jak nauczyć się mówić ludziom „nie”

Pomoc nie zawsze się przydaje, czasem nawet lepiej odmówić. Samotnie radząc sobie w trudnych sytuacjach człowiek staje się silniejszy, zdobywa cenne doświadczenie życiowe i nie jest zależny od innych. Inną kwestią jest to, że nie zdaje sobie z tego sprawy, wybierając łatwiejszą ścieżkę i próbując manipulować innymi. Tym ludziom trzeba powiedzieć „nie”.

Umiejętność obrony osobistych granic i prawidłowego ustalania priorytetów jest kluczem do sukcesu. Osoby reagujące są często określane jako osoby o słabej woli, a ich opinie nie są brane pod uwagę. Trudno im zdobyć szacunek i zaufanie. Chociaż w rzeczywistości człowiek może po prostu być uprzejmy, brać za dobrą monetę problemy rozmówcy i szczerze chcieć pomóc, poświęcając swój czas, marnując energię.

A jeśli kiedyś nadal będzie zmuszony do odmowy, otaczający go ludzie „odwdzięczą mu się” agresją i oskarżeniami, bo takiego zachowania się nie spodziewają. Aby tego uniknąć, musisz wiedzieć, jak łatwo nauczyć się mówić „nie”, ponieważ psychologowie opracowali wiele zasad i taktyk na takie przypadki.

Jak prawidłowo odmówić

Przede wszystkim warto ocenić wagę prośby: czy dana osoba naprawdę potrzebuje pomocy, czy po prostu nie chce samodzielnie rozwiązać sprawy. Pasożytów trzeba „odrzucić”, a potrzebujących można zaspokoić w połowie drogi.

Musisz także zrozumieć, ile czasu zajmie ten krok, czy istnieją zasoby i siły do ​​dobrego uczynku. Zdarza się, że ludzie całym sercem chcą pomóc, ale nie mają na to możliwości i są zmuszeni oddać ostatnią część lub poświęcić swoje życie.

Jeśli odmowa jest celowa, ważne jest jej prawidłowe „przedstawienie”. Przede wszystkim musi być jasne i uzasadnione. Musisz mówić wyraźnie i pewnie, bez ukrywania oczu i bez wymówek. Lepiej złagodzić niezgodę grzecznością, wyrazić wdzięczność za zaufanie, powiedzieć komplement, sympatyzować z obecną sytuacją. Może być konieczne kilkakrotne powtórzenie słowa „nie”, aby wnioskodawca je usłyszał i zrozumiał. Nie musisz okazywać agresji, a tym bardziej reagować na nią.

Jeśli rozmówca doświadcza negatywnych emocji – to tylko jego wybór. Prowokacja konfliktu może skrywać nieuczciwe próby pójścia po swojemu w jakikolwiek sposób lub złość z powodu nieoczekiwanego zwrotu w rozmowie. Odpowiadaj na taką agresję z życzliwością. Czasami jednak warto wyrazić swoją irytację, jeśli przeciwnik „posuwa się za daleko” i nadal nalega. Jeśli to możliwe, można zaproponować alternatywne rozwiązanie.

Taktyka mówienia „nie”

Relacje interpersonalne opierają się na scenariuszach behawioralnych. Możesz oddalić się od nich na chwilę i odegrać inną rolę, wtedy rozmówca będzie zmuszony zmienić swoje zachowanie.

1. „Pomyślę o tym, odpowiem później”. Takie sformułowanie nie oznacza otwartej odmowy, pokazuje jednak, że zgoda nie została uzyskana, daje czas na refleksję obu stronom i szansę dla osoby proszącej o samodzielne rozwiązanie swojej sprawy. Może nie chcieć ponownie aplikować.
2. „To mi nie odpowiada / jest dla mnie nie do zaakceptowania (z powodów rodzinnych, religijnych i innych).” Bez względu na to, jak pozbawiony zasad jest manipulator, jest mało prawdopodobne, aby wkroczył w sprawy osobiste i zmusił go do sprzeciwienia się swoim zasadom i przekonaniom. Najważniejsze w tej sytuacji jest jasne uzasadnienie tego stanowiska, emocjonalne okazanie swojego oburzenia.
3. Proaktywne działanie. Jeśli z góry wiesz, że ktoś może prosić o pomoc, możesz to obejść, narzekając na zajęcie, nieoczekiwane problemy lub złe samopoczucie.

Postępując zgodnie z powyższymi zaleceniami, możesz przećwiczyć naukę mówienia „nie” bez negatywnych konsekwencji. I wtedy każda kolejna odmowa będzie coraz łatwiej udzielana, a pomoc szczera i nieskrępowana.