Jak przezwyciężyć niezadowolenie z siebie: pięć kluczowych zasad

Psycholog dzieli się pięcioma prostymi wskazówkami, jak przestać patrzeć w lustro ze strachem i porównywać się z idolami z sieci społecznościowych.

We współczesnych realiach temat niezadowolenia z siebie staje się jedną z przyczyn stanów uciskanych i depresyjnych wśród przedstawicieli warstwy aktywnie korzystającej z gadżetów i sieci społecznościowych. Przerobione i wyretuszowane fotografie, z których „idealni ludzie" patrzą na osobę, sukces, drogę bohatera, idealne relacje, bukiety 500 róż, najlepsi przyjaciele, restauracje, wakacje na Malediwach… postać jest warta więcej niż roczna pensja specjalista w regionach? Na tle tego wszystkiego człowiek może naturalnie zacząć czuć się bezwartościowy i niezadowolony z siebie. A to prowadzi do niskiej samooceny i zwątpienia w siebie, odrzucenia możliwości, jakie daje życie.

Zaczyna się wydawać, że do samorealizacji konieczne jest bycie jakimś „ideałem”. A tutaj są dwa scenariusze:

• Natychmiast wejdź w stan depresji;
• Spędź całe życie, próbując być doskonałym.

Każda z tych strategii przegrywa. Pierwszy natychmiast pogrąża się w apatycznym stanie, drugi ma prawie podobne zakończenie. Pogoń za ideałem to pogoń za horyzontem.

Jak możesz pomóc sobie wytrzymać i nie przechodzić przez żaden z tych scenariuszy?

• Ważne jest, aby nie utożsamiać się z niezadowoleniem w całości.

"Jest coś, czego nie lubię, ale to nie wszystko. To znaczy, że nie jestem zły." Uświadomienie sobie, że moje działanie to wciąż ja, jest bardzo terapeutyczne. Mój nos jeszcze nie jest mną. Moja porażka to też nie do końca ja.

• Zwróć uwagę, jak i co myślisz o sobie.

W terapii poznawczo-behawioralnej istnieje coś takiego jak zniekształcenia poznawcze. Na przykład „nadmierna generalizacja”. Wtedy ktoś mówi: „Wszyscy myślą, że jestem nieudacznikiem”. "Nikt mnie nie potrzebuje". Skąd wiesz, że wszyscy tak myślą? Kto właściwie cię nie potrzebuje? Czy przeprowadziłeś ankietę?

A może „czytanie w myślach” to tylko myślenie za kogoś innego? „Jeśli pójdę na rozmowę kwalifikacyjną, nadal będą myśleć, że nie jestem dla nich odpowiedni”. A osoba nie idzie na ten wywiad. Skąd pochodzi ta wiedza i zaufanie?

Chodzi o to, aby nauczyć się śledzić, na czym opiera się twoje niezadowolenie. Na prawdziwych faktach czy na twoich przypuszczeniach?

• Zbadaj swoje uczucia.

Zadaj sobie pytanie: „Z czego jest moje niezadowolenie?” „Jakie uczucie kryje moje niezadowolenie? Czego dokładnie nie lubię? Czego dokładnie chcę?” Możesz zauważyć, że przyczyna twojego negatywnego nastawienia do siebie leży znacznie głębiej niż dodatkowe 5 kg.

• Są rzeczy, które są nam dane od urodzenia.

I nad którymi nie mamy kontroli. Są to kolor oczu, wzrost, predyspozycje genetyczne, rodzice, miejsce urodzenia. I jest tak zwany „self-made” – co robimy sami. Więc nawet jeśli czegoś tam nie ma, to na pewno możesz wpłynąć na coś innego.

• Bądź realistą.

Nawet najbardziej „idealni” ludzie mają bóle głowy, zębów, gorączkę i rozstrój żołądka. Za każdym pięknym zdjęciem kryje się 100 złych. Za tym sukcesem stoi naprawdę ogrom pracy. Wyświetlany jest tylko wynik. Każdy sukces ma swoje zaplecze i cenę, za którą ci ludzie zapłacili. Może to bezsenne noce, może trzy prace, może 200 nieudanych rozmów kwalifikacyjnych i wszystko, co mają zwykli ludzie.

Dlatego naucz się nie karcić siebie, ale wspierać. Powiedz sobie „jeśli mu się udało, to ja mogę odnieść sukces – nawet jeśli nie za pierwszym i nie za drugim razem”. Chwal siebie za to, co już osiągnąłeś. Skończ szkołę, idź na studia, zacznij coś studiować, przenieś się do innego miasta. Nawet za to, że chciałeś żyć lepiej – to już krok do sukcesu! Nawet twoje najmniejsze osiągnięcie zapewnia wsparcie w tych momentach, kiedy chcesz powiedzieć, że jesteś kompletnym przegranym.