Dlaczego Dochód Podstawowy i Prawo Speenhamlanda są dwiema stronami tej samej monety? Zagłębmy się tym razem głęboko. Do XVIII wieku iz powrotem do XXI wieku. Dowiadujemy się, czym różnią się biedni w 1975 i 2018 roku i dlaczego „wtedy" nie można było rozdzielić pieniędzy „za nic”, ale „dzisiaj” jest to możliwe.

Brytyjski retro remake Basic Income

1975 Anglia. Nad klasą robotniczą nadchodzi świt rewolucji przemysłowej. Nadchodzą zmiany. Niejasny niepokój bardzo dobrze pasuje do ponurych zaułków Londynu. Ale nasza historia dotyczy południa Anglii. Tutaj, w opłakanym środowisku biedy i głodu, obywatele w końcu otrzymali od rządu coś niezwykłego – pieniądze są rozdzielane wśród potrzebujących. A nawet jeśli masz pracę, nadal otrzymujesz ten bonus. Tylko. Nie będą musiały być przetwarzane. Tylko nie głoduj, proszę. Wrażliwie od strony aparatu władzy, prawda?

Tak wyglądało prawo Speenhamlanda, gdy robotnicy nie mieli jeszcze czasu, by je „smakować”. Jest to bardzo podobne do idei stojącej za pojęciem dochodu podstawowego.

Ale życie nie potrwa długo. Dzieje się tak z prawami uchwalonymi w szczytowym momencie kryzysu. Nawet najlepsze intencje nie gwarantują, że zadziała lub zostanie zrozumiane.

Co się z nimi stało z programem dochodu podstawowego

W latach 60. na południu Anglii biedni przygotowywali się do śmierci z głodu. Wychodziła naprzeciw ludziom instytucja władzy, organizując regularne płatności dla potrzebujących, powiązane z ceną chleba. Pieniądze te były wypłacane niezależnie od dostępności pracy dla każdej osoby. Jeśli Anglik stracił pracę, spłaty były kontynuowane. Jeśli znalazł dochodowy, nikt nie zakręcił „kranu charytatywnego”, pieniądze nadal płynęły, ale kwota mogła być nieco mniejsza, jeśli dana osoba miała się dobrze.

Co się stało z tymi, którzy otrzymali pieniądze?

Nic dobrego, powinieneś być ostrzeżony. Klasa robotnicza, która według wszystkich relacji powinna była umrzeć z głodu, przeżyła. I to oczywiście dobra wiadomość. Dla tych ludzi. Ale nie dla gospodarki kraju. Zła wiadomość jest taka, że ludzie masowo odmawiali pracy, a procent, jaki państwo im przyznało, tylko wzrósł. dochód podstawowy zdemoralizowała biedniejsze warstwy ludności. Degradacja była najbardziej oczywistym efektem ubocznym darmowej strategii w Anglii. Ponieważ ludzie nie potrzebowali „darmowego” nawet w formie wsparcia, potrzebowali strategii i jasnych instrukcji. Działaliby, ponieważ są do tego przyzwyczajeni. Ale zwykli robotnicy nie są przyzwyczajeni do otrzymywania czegoś za nic. Dlatego byli zdezorientowani. I zaczęli się źle zachowywać. Ulice były pełne mokasynów, a niektóre dzielnice wyglądały, jakby codziennie wygrywały na loterii.

A jednak, dlaczego to nie zadziałało? Czego brakowało im we wdrażaniu prawa Speenhamland?

Nie głodowali, ale degradowali: tak dochód podstawowy „ dokończył” gospodarkę całego kraju

Wszystko ma swoje miejsce i czas. Pąki nie kwitną przed wiosną. Tak jak ludzie, stopniowo odchodzą od rewolucji, wojen i innych strat. Wdech po wydechu. Ale zdarza się też, że brakuje danych do podjęcia decyzji. I zdarza się, że wszystkie negatywne czynniki splatają się w jedną plątaninę wydarzeń i decyzji, które przylegając do siebie, tworzą „lokalny los”.

Dlaczego innowacja i hojność nie działają w czasie kryzysu

Wyczerpanie się gospodarki kraju znacznie odwraca uwagę od subtelnych punktów problemu. Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek w latach 60. zastanawiał się nad psychologicznymi aspektami kryzysu głodowego, identyfikował potrzeby klasy robotniczej i analizował, czego chce przeciętny człowiek poza jedzeniem i przetrwaniem.

Kiedy stawką jest przetrwanie, rzadko ktokolwiek angażuje się w długoterminowe planowanie, ważące te same, ledwo zauważalne, przejrzyste aspekty psychologiczne. Zwykle nie jest to widoczne w samym środku procesu. Z czasem można rozważyć subtelne wpływy. W perspektywie historycznej. To właśnie robimy teraz. Analizujemy przeszłość, aby nie powtórzyć jej błędów w teraźniejszości.

Czego konkretnie nie było widać

W zgiełku kryzysu nikt nie mógł spojrzeć z zewnątrz. Wszyscy uczestnicy byli zbyt zaangażowani. I nikt nie rozumiał, że zapewnienie wynędzniałym biednym dostępu do pieniędzy jest najbardziej destrukcyjną i okrutną rzeczą, o jakiej można pomyśleć.

Co rząd może zrobić dla swoich obywateli?

Na przykład, ze strategiczną empatią we właściwym czasie, nauczyliby się, że aby wypracować zdrową koncepcję dochodu podstawowego, nie warto ograniczać się do płacenia tylko potrzebującym. Myślenie osoby, która większość życia spędziła w trudach, nie jest w stanie wygenerować strategii samorozwoju. Takim ludziom zajmuje dużo czasu, zanim się zorientują, że są bezpieczni, trudy, rzeczy z dawnych czasów. We współczesnym świecie psychiatrzy potrzebują lat, aby wydobyć z odrętwienia uczestników działań wojennych, czy mieszkańców terytoriów, na których dzieje się coś trudnego (wojna, bieda, głód, ekologia na skraju katastrofy).

Jest mało prawdopodobne, żeby południowcy czuli się zdrowi

Zwłaszcza, że około 50 lat temu Anglia przeżyła największy strajk w historii. Stało się to również stresem dla społeczeństwa, nie mówiąc już o warunkach socjalnych i bezpieczeństwie finansowym w ogóle. Nie ma znaczenia, czy ludzie zdają sobie z tego sprawę, czy nie – jeśli przeżyli coś na granicy życia i śmierci, nie będą myśleć o kraju. I na pewno nie będą gotowi do dysponowania nagle spadającymi bonusami pieniężnymi, nawet jeśli jest to najbardziej logiczny i poprawny krok z punktu widzenia aparatu zarządzającego. Stamtąd, z góry, nie wszystko widać. Bo to paradoksalne. Kryzys ma wiele warstw. I prawie nigdy nie można się z nich całkowicie wydostać i zobaczyć, jak to wszystko się kończy.

To jak latanie samolotem podczas burzy.

Nikt nie uwzględniał w tamtych latach różnicy między myśleniem bogatych obywateli i biednych. Była klasa, która wiedziała, co jest najlepsze, podczas gdy inni słuchali lub strajkowali, gdy stało się to całkowicie nie do zniesienia. Strategie klasy rządzącej byłyby znacznie bardziej opłacalne, gdyby próbowały zrozumieć, co dzieje się z małymi ludźmi w ich kopalniach węgla. O czym marzą, jakie napoje lubią i co myślą o swojej pracy, czy kochają Królową…

Dlaczego skupiamy się Czytelniku na dziwnym temacie:

Doskonale zdajemy sobie sprawę, że musiałeś do nas trafić, bo masz konkretny cel – zarabiać w Internecie. Abyś osiągnął ten cel z wynikiem, który przekroczy nawet Twoje oczekiwania, dokopujemy się – do samego sedna tematu wiedzy finansowej i zarobków.

Zagłębiliśmy się w historię, aby pokazać, jak ta sama idea „wchodzi” na różne etapy rozwoju społeczeństwa. Jak ludzie to akceptują i jak rozwija się w perspektywie wydarzenia. Autor zinfiltrował klasę rządzącą Wielkiej Brytanii, nie tylko w ten sposób, nie ze względu na objętość tekstu.

Szukasz czego nie robić

Ta historia prawnicza ze Speenhamland mogłaby być świetną tragikomedią. Dziwne, że pisarze BBC nie dotarli jeszcze do tego tematu. Ale nie o to chodzi. Chcemy pomóc Ci zarabiać w Internecie. Dlatego szukamy nie tylko znanych na całym świecie przykładów sukcesów, ale także przykładów globalnych porażek.

Mówi się, że łatwiej jest uczyć się na błędach innych. To jest hack. Zastanówmy się więc na przykładzie Anglii, do czego prowadzi banalna nieuwaga jednej warstwy społeczeństwa wobec drugiej:

W 1927 r. rząd rozwiązał sprawę – po prostu zakazał strajków. Tak, związkowcy byli prawnie zobowiązani do zachowania milczenia. Na tym kończy się krótkie tło historyczne. Wracamy do tematu myślenia biednych i bogatych. W końcu nie bez powodu publikujemy te wszystkie karty historii na blogu.

Myślenie determinuje Twoje działania – obejmuje to zarobki

Potraktuj artykuły tego rodzaju jako „przypomnienia” wzywające do obserwacji siebie i swoich myśli. To jest coś, czego nikt oprócz ciebie nie zrobi. Jest wolne. Nie potrzebujesz do tego trenera. Zegarek. Ale nie popadaj w skrupulatną paranoję. Naucz się to robić z łatwością. Pamiętaj, jak opanowałeś coś bardzo interesującego i postaraj się nabyć umiejętność obserwacji siebie – w ten sam sposób.

Ale jeśli nie zmienisz swojego myślenia, nie zmienisz sytuacji, w której się teraz znajdujesz.

W jakiej sytuacji jestem teraz?

Czy myślisz, że jesteś już normalny? Oto twoja praca domowa. Napisz na kartce papieru lub tutaj w komentarzach swoje pragnienia. Wszystko. Wszystko. Wszystko. A następnie oblicz, ile kosztuje wdrożenie każdego z nich. Następnie zsumuj kwotę. Czy masz teraz tyle pieniędzy?

Jeśli tak, to nie jest jasne, dlaczego czytasz tego bloga. Proponujemy Państwu współpracę w charakterze autora i konsultanta. Jeśli mimo wszystko nie zostanie pobrana pełna kwota, nadal uczymy się myśleć tak, jakbyś miał już wszystkie niezbędne środki do realizacji swojego planu. Jakbyś był bogaty, odnoszący sukcesy i wykształcony w sprawach finansowych.

Aby zacząć postępować właściwie, najpierw zastanówmy się, jak tego nie robić.

Dochód podstawowy jest dla ciebie bezużyteczny, jeśli masz słabe nastawienie

Kiedy człowiek uświadamia sobie, że był w stanie przeżyć, kiedy pracownik kopalni doświadcza prawie własnej śmierci, myślenie się zmienia. Trudno powiedzieć, o czym myślą setki umierających z głodu ludzi, dopóki nie zostaniesz jednym z głosów w powszechnym chórze lamentów. Ale łatwo sobie wyobrazić, jak wygląda niezobowiązująca płatność dla biednego człowieka, który nie jest wyszkolony w zakresie wiedzy finansowej i właśnie zdał sobie sprawę, że przeżył.

Bez pracy – nie ma ryb ani stawu

To wszystko, co musisz wiedzieć o zarabianiu na osobę w VIII wieku. Zwłaszcza jeśli z pokolenia na pokolenie wykonuje monotonną fizycznie trudną i niebezpieczną pracę w produkcji: na przykład wydobycie węgla w kopalniach. A o rybie i stawie słyszał od swojego ojca, a to od dziadka… no, rozumiesz? algorytm jest prosty.

A teraz rozgrzewka dla wyobraźni. Wyobraź sobie siebie na miejscu górnika. Co myślisz, jeśli związek zawodowy powie ci coś takiego:

„Teraz otrzymamy tak po prostu pieniądze. Nie musimy nic robić – te płatności to dla nas prezent od rządu. Nie chcą, żebyśmy głodowali”.

Wyobraź sobie siebie na miejscu górnika

Przedstawiliśmy i tak się stało: „Jestem David Black. Collier z Berkshire na południu Wielkiej Brytanii. Dzisiaj, po zmianie, brygadzista poinformował naszą ekipę o wiadomości – każdy z nas otrzyma tak po prostu pieniądze od państwa. Myślę, że niektórzy z Bogów wysłuchali moich modlitw. W końcu tak prosiłem niebo – aby uratował mnie od ciężkiej pracy i pozwolił mi żyć w przyjemności. Prawie 50 lat temu przeszliśmy przez ciężkie czasy

Co teraz zrobię? Pij i zrelaksuj się. Zasługuję na to. Zasługujemy na wszystko. Pracownicy to cenne zasoby. Węgiel nie jest opłacany za to, że jest węglem. I płacą nam za bycie ludźmi. Klasa pracująca."

Kopalnie węgla, hale fabryczne… wiesz, prawda?

Anglicy z dna masowo odmówili pracy. Zwolnienia grupowe zalały Spinghamland. A wszystko to sfinansował rząd, który zobowiązał się nie potępiać ludzi i nie żądać niczego w zamian za pieniądze.

Dochód podstawowy może demoralizować biednych, ale to nie ich wina

W ich wychowaniu „łatwe” nie jest zapewnione. Więc Anglia uzyskała efekt odwrotny do tego, czego oczekiwała. Z jednej strony dochód podstawowy uratował przed głodem całą warstwę potrzebujących obywateli. Z drugiej strony ta część populacji doprowadziła do upadku gospodarki całego kraju. Jest też trzecia strona – to „neutralne wody teorii ekonomicznych”. Tu kryje się inna możliwość, bardziej subtelna. Wszystko było z góry ustalone. Anglia historycznie znalazła się w sytuacji, w której trzeba było ponieść straty. Jedyne, co mogli zrobić w parlamencie, to wybrać, co konkretnie byli gotowi stracić. Ludzie czy pieniądze?

Co byś wybrał?

Nie spiesz się z odpowiedzią. To skomplikowane.

Wszystko, co dzieje się w korzeniach drzewa, znajduje odzwierciedlenie w rozwoju jego korony. Tak jest ze społeczeństwem. Wszystko jest połączone i wszystko wpływa na wszystko.

Źródło nagrywania: kakzarabotat.net