Jak znaleźć swoje powołanie? W końcu uważa się, że każda osoba ma cel, pewien istotny powód, dla którego każdy z nas przychodzi na ten świat. Ale niestety większość ludzi nigdy nie znajduje odpowiedzi na pytanie „jak znaleźć swoje powołanie w życiu?", a niektórzy wolą nie rozmawiać na takie filozoficzne tematy.

W rezultacie klienci psychologów narzekają, że żyją cudzym życiem, wykonują nieciekawą, choć prestiżową pracę lub marnują energię na osiąganie materialnych celów, które są akceptowane przez społeczeństwo. Niezrozumienie swoich pragnień, marnowanie czasu na potrzeby rodziców, żony lub świty jest w rzeczywistości krzywdą, którą wielu wyrządza sobie.

Czym jest powołanie

Termin nie ma ścisłej definicji, co komplikuje drogę do celu. Dlatego zanim znajdziesz swoje powołanie, musisz sam ustalić, jakie ono jest. Najbardziej przyziemna definicja: „robienie tego, co kochasz” nie jest do końca trafna. W końcu niektórzy bardzo lubią alkohol, narkotyki, ale nie można tego nazwać celem. Jednak prawdziwe powołanie powinno mieć jakiś sens, zmieniać życie innych na lepsze.

Studiując teorię pedagogiki, możemy wyróżnić dwie definicje.

Wezwanie serca, pomóż bliźniemu

Świat jest pełen kłopotów, ludzi w potrzebie. Nie zawsze inni wymagają wartości materialnych. Wielu szuka moralnego wsparcia, zachęty do rozwoju. Osoba, która widzi sposób, aby pomóc, umie to zrobić dobrze i z wysoką jakością, a co najważniejsze czerpie satysfakcję z tego procesu, może nazywać siebie powołaniem. Ale żeby znaleźć cel, musisz popracować nad sobą.

Pasja, prawdziwa aspiracja

Odrębna grupa filozofów i psychologów uważa, że każdy człowiek podświadomie wie, jak odnaleźć swoje powołanie w życiu. Nie musisz spędzać dużo czasu na poszukiwaniach, wystarczy podążać za swoimi pragnieniami, aspiracjami, nawet jeśli są one sprzeczne z tym, co jest akceptowane w społeczeństwie.

Amerykański filozof Howard Truman w odpowiedzi na pytanie „Jak znaleźć swoje powołanie w życiu?” powiedział: „Nie pytaj siebie, czego potrzebuje świat. Zamiast tego zadaj sobie pytanie, co sprawia, że czujesz, że żyjesz i zrób to. Świat potrzebuje ocalałych”.

Filozofowie i teologowie nadal spierają się o definicję przeznaczenia. Ale zwykłym ludziom, którzy chcą rozpocząć pracę nad swoimi celami życiowymi, wystarczą dwa podstawowe określenia tego terminu.

10 najważniejszych wskazówek, które pomogą Ci znaleźć telefon

Niektórzy uważają, że celem życia jest sam proces życia. Poszukiwanie celu, zdobywanie nowych umiejętności niezbędnych do jego realizacji, to esencja ścieżki życiowej. Ale dla tych, którzy nie wiedzą, jak określić swoje powołanie, ale naprawdę chcą je znaleźć, zaleca się zwrócenie uwagi na drobne szczegóły i znaki.

Prowadzenie pamiętnika snów

Jeśli nie ma prawdziwych pragnień, możesz spróbować zadawać pytania podświadomości.

Psychologowie zalecają postawienie notatnika przy łóżku i zapisywanie swoich myśli natychmiast po przebudzeniu. Jeśli trudno jest komunikować się ze sobą na papierze, na początek możesz po prostu spisywać sny.

Najważniejsze, żeby nie martwić się o to, o czym dokładnie marzyłeś. Liczą się tylko uczucia, reakcje. Ci, którzy ciągle budzą się z uczuciem przerażenia, powinni przeanalizować, co ich martwi w prawdziwym życiu. Ale jeśli pewne czynności we śnie wywołują uczucie inspiracji, inspiracji, zaleca się urzeczywistnienie snu.

Działania twórcze

Każdemu procesowi tworzenia towarzyszy zwykle wewnętrzny dialog. Oczywiście nie każdy ma czas, aby profesjonalnie zająć się muzyką czy rysunkiem.

Ale możesz przeznaczyć co najmniej 20-30 minut dziennie na zapisanie myśli w formie opowieści, wyhaftowanie obrazu, złożenie układu lego.

Każdy proces twórczy pomoże ci dostroić się do twojego wewnętrznego głosu.

Wróć do tego, co lubiłeś wcześniej

Jeśli w dorosłym życiu nie pozostało nic, co by sprawiało przyjemność lub inspirowało, można wrócić do własnego dzieciństwa. Psychologowie zalecają, aby pamiętać, co chciałeś robić jako nastolatek i na co nie miałeś wystarczającej ilości pieniędzy lub aprobaty rodziców.

Bardzo często dzieci podświadomie wybierają zajęcia, do których mają nie tylko duszę, ale również zdolności. Czasami powrót do przeszłości pomaga znaleźć biznes, który chcesz robić w przyszłości.

Zwróć uwagę na małe rzeczy, które kochasz

Warto zwrócić uwagę na to, co wywołuje uczucie radości, pokoju, miłości. Nawet jeśli te małe rzeczy nie pociągają za sobą powołania!

Na przykład ci, którzy lubią karmić bezdomne zwierzęta, powinni rozważyć wolontariat w schronisku.

Wyeliminuj rozpraszacze

Oczywiście rozrywka poprawia samopoczucie. Ale bezsensowny odpoczynek pozostawi poczucie zmarnowanego życia. Jest to szczególnie trudne dla osób, których praca również nie przynosi satysfakcji.

Dlatego zamiast oglądać telewizję i kanały społecznościowe, warto zacząć tworzyć. Im mniej czasu spędzimy na bezsensownej rozrywce, tym więcej czasu zostanie na poszukiwanie sensu.

Regularnie próbuj nowych rzeczy

Jeśli biernie leżysz na kanapie i angażujesz się tylko w refleksję, to zrozumienie powołania raczej nie przyjdzie samo, jak objawienie. Aby zrozumieć, w którym kierunku się poruszać, musisz ciągle próbować nowych rzeczy.

Nie bój się rzucić tego, co zacząłeś, nagle zmienić kierunek. Jeśli rysowanie jest nudne, przejdź do podróży lub wspinaczki skałkowej. Prędzej czy później coś wzbudzi szczere zainteresowanie. Ludziom, którzy mają hobby, prawdziwą pasję, łatwiej znaleźć swój cel.

Zaangażuj się w rozwój duchowości

Ponieważ prawda jest łatwiejsza w zrozumieniu swojego powołania tym, którzy mają orientacje duchowe, warto poświęcić czas na poznanie tej dziedziny życia. Nie trzeba stawać się osobą religijną.

Ale możesz komunikować się z duchowymi ojcami, praktykować medytację i jogę, odbyć podróż do ważnych miejsc.

Pozbądź się rutyny

Aby znaleźć w sobie coś nowego, musisz zrobić coś nowego. Możesz zacząć od drobnych zmian: zamówić herbatę zamiast zwykłej kawy, wybrać inną trasę do pracy lub zajrzeć do nowej kawiarni.

Wcześniej czy później mózg sam się przeprogramuje i podpowie, jaki krok należy podjąć.

Wydawaj więcej pieniędzy na rozwój umiejętności niż na dobra materialne

Nikt nie mówi o życiu ze zepsutym sprzętem lub noszeniem starych ubrań. Ale odmawianie sobie kursów rozwoju tylko dlatego, że niedawno pojawił się nowy model smartfona, to zły pomysł.

Tylko w procesie samorozwoju będzie można znaleźć swoje przeznaczenie.

Nie spiesz się z rozpaczą

Pamiętaj, że znalezienie miejsca docelowego może zająć więcej niż rok. Ale sam proces jest bardzo interesujący i przydatny do samorozwoju.

Nie przestawaj, jeśli nic nie działa. Bądź cierpliwy i współczujący dla siebie.

Aby z dumą powiedzieć, że masz powołanie w życiu, musisz włożyć wiele wysiłku, wykazać się cierpliwością, pokorą i wytrwałością wobec wszechświata.

Jak zrozumieć, że powołanie zostało znalezione

Niektórzy mylą hobby, prestiżową pracę z powołaniem. Rzeczywiście, jak odróżnić wysoki cel, cel całego życia, nawet jeśli nie ma jasnych kryteriów opisujących ten termin. Możesz polegać na uczuciach i informacjach zwrotnych innych osób, chociaż każdy opisuje swoje doświadczenia na różne sposoby.

Osoba, która znalazła powołanie, nie zależy już od opinii innych, nie stara się spełniać oczekiwań bliskich i przyjaciół. Uczucie, że musisz zrobić coś, czego nie chcesz robić, znika. Również osoby z powołaniem nie narzekają na bezprzyczynowy niepokój, apatię. Znika niepokój związany z niewiedzą, dokąd się udać w życiu. Osoba z powołaniem odczuwa całkowity spokój ducha, z radością, bez żalu i obaw wydaje środki finansowe i moralne na swój biznes.

Każdy przychodzi na wołanie na swój sposób. Ktoś rozwija talent od dzieciństwa, ktoś potrzebuje mentoringu, wsparcia lub jednej rozmowy ze spowiednikiem.

Przykład z prawdziwego życia

Rodzice uczyli na uniwersytecie i od dzieciństwa przygotowywali mnie do czerwonych dyplomów i złotych medali. Do 22 roku życia moje życie było poświęcone nauce, zdobywaniu wysokich ocen. Kolejne 10 lat spędziłem na pracy, która według moich rodziców i przyjaciół była prestiżowa. Po 30-tce zauważyłem, że środowisko zaczęło wywierać na mnie presję w kwestii ślubu. Nie czułem się szczęśliwy, tak jak nie czułem, że potrzebuję rodziny.

Na kontach było dużo pieniędzy, ale cała moja egzystencja wydawała się bezcelowa. W końcu rzuciłem pracę, kupiłem bilet w jedną stronę i spędziłem 6 miesięcy na autostopie w Ameryce Południowej. Pomimo tego, że na kontach miałem rezerwy, starałem się nie płacić za mieszkanie i wyżywienie, ale wymieniałem wszystko, czego potrzebowałem do swoich usług.

W końcu praca i komunikacja z różnymi ludźmi pomogły mi znaleźć moje powołanie! Wróciłem do domu i mimo potępienia rodziców założyłem firmę, która pomaga ludziom od niedawna sprzedawać ręcznie robione towary na stronach Ameryki i Europy. Mój miesięczny dochód spadł kilkakrotnie w porównaniu z tym, co otrzymywałem. Ale zrozumienie, że pomagam ludziom realizować się (a czasem wyjść z przeciwności) sprawia, że jestem szczęśliwy. Nie obchodzi mnie, co myślą moi rodzice i przyjaciele, ponieważ moja praca jest potrzebna i ważna.

Ci, którzy nie wiedzą, jak znaleźć wartościowe powołanie, nie muszą zrywać wszystkich więzi, rzucić pracy i wydawać wszystkich pieniędzy na podróże lub hobby. Możesz wykorzystać swój wolny czas na szukanie miejsca docelowego.

A jednak poszukiwanie powołania nie powinno wymagać osobistego poświęcenia i surowych ograniczeń finansowych. Należy pamiętać, że nie wszystkie cele są osiągalne i czasami trzeba zaczynać od nowa. Lepiej mieć w rezerwie środki finansowe i pozyskać moralne wsparcie.

Co zrobić, jeśli znalezione powołanie wydaje się fałszywe

Inspirujące są opowieści o tym, jak człowiek porzucił wszystko, zaczął podróżować (medytować, rzeźbić z gliny) iw końcu odnalazł swoje przeznaczenie. Ale musisz wiedzieć, że prawdziwe życie nie zawsze jest różowe. Wydaje się, że wiele osób znajduje powołanie, ale po kilku miesiącach (lub latach) uświadamiają sobie, że smak życia znów zatracił się, a czynności, które przyniosły radość, straciły sens.

Przykład z życia. Ukończyłam instytut, dostałam pracę w mojej specjalności, ale szybko zorientowałam się, że moja działalność nie ma sensu. Na jednej z firmowych imprez wcieliłem się w rolę prowodyra i zdałem sobie sprawę, że lubię zadowalać ludzi. Zapisałem się do szkoły na stojąco, po mojej głównej pracy podjąłem pracę w niepełnym wymiarze godzin. Jak tylko miałem recenzje, moja własna baza klientów opuściła biuro. Udało mi się „podkręcić” publiczność, napełniła mnie energia widowni, mogłem spędzić kilka wakacji z rzędu i się nie męczyć. Jasno i jasno zrozumiałem, że moją misją jest dawanie ludziom uśmiechu i dobrego nastroju.

Ale trzy lata później twórcza praca stała się rutyną. Nie cieszyłem się już ze śmiechu publiczności, ale „wypracowałem” kolejną imprezę firmową. Złapana w kryzys twórczy, zaczęła wątpić w odnaleziony cel. Nie było sensu wracać do pracy w mojej specjalności: mi się to nie podobało, a na koncertach zarabiałem więcej niż w biurze. Na szczęście na czas udało mi się dotrzeć do psychologa. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że oprócz satysfakcji finansowej i moralnej brakowało mi uznania. Przeszedłem kilka castingów, dostałem się do programu telewizyjnego i znów poczułem smak życia. Cieszę się, że nie zrezygnowałem z mojego powołania. W końcu wystarczyło trochę zmienić wektor!

5 rekomendacji dla rozczarowanych swoim powołaniem

Nie rezygnuj z połączenia, które znalazłeś zbyt szybko. Sytuacje kryzysowe nie powinny przekreślać już istniejących osiągnięć. Zanim rzucisz wszystko i zaczniesz szukać nowego celu, warto skorzystać z porad psychologów.

Zatrzymaj się, daj sobie czas

Potencjału nie można odblokować z dnia na dzień. Nawet jeśli droga do powołania przeciągnęła się, przestała sprawiać przyjemność, nie należy rezygnować z celu.

Lepiej się zatrzymać, zwrócić uwagę na coś innego. Jeśli powołanie jest prawdziwe, wkrótce wróci zainteresowanie.

Stale się ucz i rozwijaj

Większość ludzi marzy o przekształceniu swojego powołania w pracę życiową, przynoszącą dochód. W takich przypadkach porównywanie się z osobami, które odniosły sukces w podobnej dziedzinie, jest demotywujące.

Musisz zrozumieć, że powołanie nie zawsze jest mierzone zyskiem. Czasami główną nagrodą są emocje. Ale jeśli myśli o zysku nie odchodzą, warto podjąć naukę.

Przestań porównywać się do innych

Nie śledź fanatycznie sukcesów innych ludzi. Wezwanie do pomocy potrzebującym może objawiać się zarówno banalnym rozdawaniem bezdomnym gorącej herbaty, jak i budową ośrodka socjalnego.

Może minąć wiele lat, zanim połączenie zacznie się opłacać (finansowe lub rozpoznawcze). Jeśli spędzasz czas na ciągłych porównaniach, możesz szybko się wypalić.

Zapamiętaj i analizuj chwile własnych sukcesów

Jeśli pojawiają się myśli, że odnalezione powołanie nie ma sensu, to warto pamiętać o chwilach „oświecenia”. Psychologowie radzą opisywać w pamiętniku okres życia, kiedy robienie tego, co kochasz, przynosiło tylko pozytywne emocje, dawało inspirację.

Często w trakcie pisania „pamiętników” pojawia się odpowiedź na pytanie: „co się zmieniło?”. Być może zacząłeś spędzać zbyt dużo czasu na swojej „pracy życiowej” lub zacząłeś przywiązywać większą wagę do opinii innych. Ale nigdy nie jest za późno, aby „powrócić” do poprzedniej wersji siebie.

Unikaj toksycznych uwag i bezpodstawnej krytyki

W czasach kryzysu ważne jest uzyskanie moralnego wsparcia. Ale jeśli środowisko „dolewa oliwy do ognia” i mówi tylko, że nie warto poświęcać czasu na wybrany biznes, a samo powołanie jest za małe, to trzeba wrócić do punktów 1 i 4.

Jeśli nie możesz całkowicie odmówić komunikacji z toksycznymi i demotywującymi ludźmi, ustal granice. Po prostu zabraniaj poruszania drażliwego tematu.

Oczywiście najlepiej skorzystać z pomocy doświadczonego psychologa. Bez krytyki i ocen wartościujących specjalista pomoże zrozumieć przyczyny wypalenia.

Jak pomóc dziecku odnaleźć swoje powołanie?

Przez kolejne 100-200 lat życie dzieci było łatwiejsze. Nie lepiej ani bezpieczniej, pamiętaj, ale zdecydowanie łatwiej. Od dzieciństwa człowiek rozumiał, gdzie ma przeżyć resztę życia, i miał przynajmniej ogólne pojęcie o tym, co musi zrobić. Dziś możliwości są nieograniczone. Ale przy tak wielu wyborach rodzi się odpowiedzialność, którą często biorą na siebie rodzice.

Tylko jeden na pięciu nastolatków w wieku od 13 do 18 lat ma jasną wizję tego, co chce robić w życiu. Większość badanych ma niejasne aspiracje („dużo pieniędzy”, „prestiżowa praca”, „uwaga innych”). Jednocześnie nastolatki nie mają planów na osiągnięcie swoich celów. Prawie jedna czwarta respondentów w ogóle nie wyraża żadnych aspiracji. Rodzice, którzy w większości przypadków sami nie mają powołania, wyrządzają krzywdę i doradzają swoim dzieciom, aby wybrały solidne zawody lub wstąpiły na uniwersytety, gdzie są powiązania.

Wielu zna ten łańcuch: „Aby iść na studia, musisz mieć dobre stopnie”. „Musisz ukończyć studia, aby dostać prestiżową pracę”. „Prestiżowa praca da kawałek chleba i masła”. Oznacza to, że proponuje się spędzić 10-15 najbardziej produktywnych lat życia, aby ostatecznie uzyskać pewne wartości materialne i aprobatę innych.

„Właściwi” rodzice najpierw popychają dziecko do znalezienia odpowiedzi na pytania: „Co chciałbym robić w życiu?”, „Jaką osobę widzę siebie za 10-15 lat?”. Gdy tylko dziecko ma cel, samo odbuduje swoje życie we właściwym kierunku. Najważniejsze, żeby się nie bać i nie wyśmiewać takich odpowiedzi jak „Chcę uczynić świat lepszym miejscem”, „Chcę pokonać głód w krajach afrykańskich”, „Chcę zakończyć wojny na całej planecie”. Przecież nawet tak przesadne aspiracje i ideały są znacznie lepsze niż „posiadanie kawałka chleba z masłem”. Rodzice, którzy chcą pokazać swojemu dziecku, jak odnajdywać swoje powołanie w zawodzie, powinni wyrazić uznanie i wsparcie.

A potem przekształć pragnienie „pokoju na świecie” w konkretne cele. Możesz poszukać informacji o organizacjach, których cel pracy odpowiada ideałom i pragnieniom dziecka, dowiedzieć się, jacy specjaliści są potrzebni. Wyznaczenie celu końcowego pozwoli Ci zrozumieć, dlaczego iść na studia lub rozwijać określone umiejętności. Takie podejście doprowadzi do poczucia zadowolenia z życia.

Ale co, jeśli nastolatek jest niepewny?

Jeśli nastolatek jest pełen niepewności, a nawet w ogóle nie może sformułować swoich celów, rodzice powinni skontaktować się z psychologiem. To całkowita kontrola, kpina z prawdziwych pragnień dziecka, prowadzi do całkowitej niechęci do „myślenia o sobie”. Dzięki temu dzieci z doskonałymi ocenami trafiają na nie wybrane przez siebie uczelnie, zdobywają prestiżowe posady i według rodziców prowadzą idealne życie.

Jednocześnie w środku pozostaje zupełna pustka. Nie bez powodu w krajach rozwiniętych wiele dzieci spędza „rok wakacji” po szkole, podróżuje i angażuje się w poszukiwanie swojego powołania. W krajach byłego ZSRR starają się trzymać ogólnie przyjętego schematu… i wkraczać w kryzys wieku średniego kilka lat po ukończeniu instytutu.

W najlepszym razie człowiekowi udaje się znaleźć powołanie w wieku 40 lat („w wieku 45 lat życie dopiero się zaczyna”). Głównym zadaniem rodziców nie jest naciskanie, nie dostosowywanie dziecka do swoich wzorców. Nie każdy musi zostać dentystą, prawnikiem czy ekonomistą. Prawdopodobne jest, że prawdziwy cel pozwoli Ci zarobić znacznie więcej. Na przykład dziewczyna naprawdę zainteresowana nauczaniem dzieci może otworzyć własną szkołę, wydać serię książek edukacyjnych. Chociaż początkowo edukacja pedagogiczna może wydawać się mało obiecująca.

Znalezienie powołania to trudne zadanie. W końcu musisz skupić się nie na wartościach materialnych, ale duchowych. Ale gdy tylko w życiu pojawia się cel, cała otaczająca nas negatywność traci swoje znaczenie.

Źródło nagrywania: kakzarabotat.net