Działalność inwestycyjna przedsiębiorstwa

Przemyślana, dobrze zaprojektowana działalność inwestycyjna przedsiębiorstwa pomaga właścicielowi uzyskać dodatkowe środki na realizację swoich celów. Opowiadamy, jak mu w tym pomaga i wyjaśniamy, co proponuje.

Istota działalności inwestycyjnej

Zgodnie z prawem to ostatnie odnosi się do lokowania środków i wykonywania niektórych operacji dla zysku. Jednocześnie dokumenty regulacyjne definiują inwestycje jako pieniądze, papiery wartościowe lub mienie wycenione w kategoriach pieniężnych i zainwestowane ze względu na zysk lub pozytywny efekt (rozszerzenie produkcji, rynki zbytu, modernizacja sprzętu itp.). Należy zauważyć, że celem może być również utrzymanie dotychczasowego poziomu rentowności.

Istota i treść działalności inwestycyjnej przedsiębiorstwa polega zatem na inwestowaniu zasobów i wykonywaniu operacji, które pomagają zarabiać lub tworzyć, odtwarzać, powiększać kapitał trwały i obrotowy organizacji.

Nawiasem mówiąc, firma może zainwestować swoje pieniądze w niektóre projekty, jeśli wie, że jej inwestycje nie tylko się zwrócą, ale i wzrosną, ponieważ inwestowanie jest inwestycją długoterminową. Zatem korzyść, jaką inwestor odniesie z zainwestowania (w tym przypadku mówimy o zyskach kapitałowych) powinna przynajmniej zrekompensować fakt niewykorzystania tych środków w bieżącym okresie, a co najwyżej spłacić również ryzyko.

Oceń efektywność działalności inwestycyjnej przedsiębiorstwa na podstawie wyniku, jaki przyniosła. Z reguły jest to szereg wskaźników, a mianowicie:

• obecny dochód netto;
• stopa zwrotu;
• wskaźnik rentowności;
• okres zwrotu itp.

Rodzaje działalności inwestycyjnej przedsiębiorstwa

Zgodnie z kierunkiem wyróżnia się działania:

• Wewnętrzny. Wiąże się to z inwestycjami w rozszerzenie produkcji, zakupem nowego, nowoczesnego sprzętu, który zwiększy wolumen produktów lub opanuje nowy kierunek pracy. Obejmą one również inwestycje mające na celu podnoszenie kwalifikacji pracowników i opanowanie zaawansowanych technologii. Inną opcją są lokaty bankowe.
• Zewnętrzny. Ma na celu zarabianie na papierach wartościowych zakupionych od innych firm lub bezpośrednie kupowanie tych firm.

Formy inwestowania w kapitał

Działalność inwestycyjna prowadzona jest przez spółkę w celu podwyższenia kapitału. Samą inwestycję można zrealizować na różne sposoby.

Materialna forma inwestycji

Są tutaj 2 opcje:

• Inwestycja w istniejącą techniczną bazę produkcyjną. W praktyce wygląda to tak: przedsiębiorstwo wytwarza produkt, na który jest stale duże zapotrzebowanie, a jego właściciel w celu zwiększenia kapitału może rozszerzyć skalę działalności, czyli zainwestować w kolejne produkty. Nie trzeba dodawać, że będzie to inwestycja efektywna, nie wiążąca się z dużym ryzykiem.
• Poprawa bazy technicznej. Oznacza to, że jest to już działalność innowacyjna i inwestycyjna przedsiębiorstwa. Ale przed skorzystaniem z tej opcji należy obliczyć i kompleksowo przeanalizować projekt inwestycyjny, ponieważ ryzyko już tutaj rośnie.

forma finansowa

W tym przypadku pieniądze są inwestowane w papiery wartościowe. Spółka może również sprzedać swoje udziały i tym samym podwyższyć kapitał.

Należy zauważyć, że właściciele firm rzadko sięgają po tę formę inwestycji, głównie w przypadku konieczności uzyskania środków na modernizację produkcji.

Nieuchwytny

Sprowadza się to do rejestracji patentów, międzynarodowych znaków towarowych iw efekcie wzrostu wartości rynkowej kapitału. To prawda, że ​​w tym przypadku będziesz musiał uzyskać międzynarodowy certyfikat, który gwarantowałby zgodność produktów z międzynarodowymi standardami jakości.

Innymi słowy, tutaj działalność inwestycyjna spółki będzie obejmowała inwestycje w operacje, które pozwolą na uzyskanie patentu lub rejestrację międzynarodowego znaku towarowego.

Innym przykładem niematerialnej formy inwestycji kapitałowej jest nabycie franczyzy.

Ukierunkowanie działań

Inwestycję można skierować na:

• Rozszerzenie produkcji. Dzięki temu możliwe jest zwiększenie wolumenu wytwarzanych towarów, rynku sprzedaży, a tym samym zwiększenie zysków. Jednocześnie środki zostaną zainwestowane w otwieranie nowych oddziałów, warsztatów, ulepszanie bazy technicznej itp.
• Ponowne wyposażenie techniczne. Organizacja, która wybierze ten kierunek działalności inwestycyjnej, dokona całkowitej wymiany swojego wyposażenia na nowe, nowocześniejsze, o lepszych wskaźnikach ekonomicznych. Powierzchnia produkcyjna nie zostanie poszerzona.
• Rekonstrukcja. Obejmuje restrukturyzację budynków, wymianę przestarzałego sprzętu w celu dywersyfikacji produkcji i rozpoczęcie wytwarzania nowych rodzajów produktów. Odbudowa jest bardziej opłacalna niż zaczynanie od zera, ponieważ przedsiębiorstwo, które się do niej stosuje, z reguły ma już jakąś bazę techniczną, wykwalifikowany personel do pracy, to znaczy podczas przebudowy można zmienić kierunek działalności bez ogromnych kosztów.
• Wzrost produkcji i rozszerzenie asortymentu. Dzięki temu możliwe jest zmniejszenie ryzyka firmy przy wahaniach popytu.

Należy również powiedzieć, że właściciel przedsiębiorstwa może zainwestować w udoskonalenie technologii produkcji lub zwiększenie wydajności (w tym przypadku można postawić np. na oszczędność zasobów).

Przedmioty działalności inwestycyjnej

Oni są:

1. Inwestor. Wybiera źródło inwestycji i bezpośrednio inwestuje środki. Inwestorem może być osoba fizyczna, osoba prawna, podmiot gospodarczy z zagranicy, agencja rządowa lub samorząd terytorialny. Prawa wszystkich inwestorów są równe: sami decydują, gdzie i w jakim wolumenie zainwestować pieniądze. Ponadto mają prawo przenosić swoje prawa na inne osoby na podstawie umowy lub rozporządzać wynikami inwestycji.
2. Klient. Ten, który bezpośrednio realizuje projekt inwestycyjny. W tym celu inwestor przenosi na niego odpowiednie prawa na określony czas wynikające z umowy. Klientem może być osoba fizyczna lub osoba prawna.
3. wykonawca lub wykonawca. Przedmiot działalności inwestycyjnej firmy realizującej projekt w ramach kontraktu. W przeciwieństwie do klienta nie posiada inwestycji. Jednocześnie klient daje mu pieniądze niezbędne do wykonania pracy. Nawiasem mówiąc, zgodnie z prawem wykonawca musi posiadać licencję na prowadzenie swojej działalności.
4. Użytkownik obiektów inwestycji kapitałowych, czyli ten, dla którego te ostatnie są tworzone.

Nawiasem mówiąc, jeden przedmiot działalności inwestycyjnej może łączyć funkcje innych. Oznacza to, że użytkownik może być sam inwestorem, jeśli nie jest to zabronione przez umowę lub kontrakt rządowy itp.

Polityka inwestycyjna przedsiębiorstwa

Działalność inwestycyjną i finansową przedsiębiorstwa określa polityka inwestycyjna. To ostatnie wpisuje się w strategię finansową i sprowadza się do dokonywania inwestycji, które przyniosą zysk i pomogą rozwijać się biznesowi.

Polityka rozwijana jest etapami:

• najpierw analizowana jest działalność przedsiębiorstwa za poprzedni okres, badana jest sytuacja inwestycyjna;
• wówczas polityka inwestycyjna jest przygotowywana bezpośrednio w kluczowych obszarach inwestycji;
• Ostatecznie realizowana jest realizacja planu.

Po drodze ustalane są ramy inwestycyjne (do roku, do 5 lat, powyżej 5 lat), tworzone są źródła finansowania, tworzone są grupy robocze, które bezpośrednio się tym zajmą.

Ważny! W dalszej kolejności konieczna będzie regularna analiza prac w celu zidentyfikowania i wyeliminowania słabych punktów polityki inwestycyjnej.

Podstawa prawna działalności inwestycyjnej

Regulację prawną działalności inwestycyjnej przeprowadza szereg dokumentów, a mianowicie: ustawa federalna „O inwestycjach zagranicznych", „O działalności inwestycyjnej”, „O funduszach inwestycyjnych” itp.

Według nich:

• tworzone jest sprzyjające środowisko dla rozwoju działalności inwestycyjnej;
• poprawia się system podatkowy;
• stwarzane są warunki do tworzenia przez podmioty własnych funduszy inwestycyjnych;
• chronić interesy inwestorów itp.

Zasoby własne i pożyczone

Rodzaje i źródła inwestycji w ramach działalności inwestycyjnej przedsiębiorstwa :

• Środki własne – zysk, kapitał docelowy i dodatkowy, środki z funduszy rezerwowych, amortyzacja. Korzystanie z takich zasobów jest korzystne, gdyż w tym przypadku właściciel nie ponosi odpowiedzialności wobec innych firm, państwa, wierzycieli itp.
• Przyciągane, pożyczane – są to inwestycje publiczne (na przykład dotacje), pożyczki obligacyjne, pieniądze od inwestorów, organizacje kredytowe.

Podstawowe zasady i strategia działalności inwestycyjnej

1. Elastyczność. Powinna korelować z istniejącą strukturą gospodarczą przedsiębiorstwa, dostosowywać się do zmian w otoczeniu.
2. Dopuszczalność. Niezbędne jest inwestowanie z uwzględnieniem warunków, jakie powstaną w najbliższej przyszłości.
3. Złożoność. Wzajemne wykorzystanie w różnych działach jest ważne.
4. Efektywność. Projekty muszą dawać pozytywne rezultaty.
5. Efektywność. Należy starać się minimalizować koszty realizacji działań.

Opracowanie strategii działalności inwestycyjnej powinno odbywać się z uwzględnieniem długofalowych celów strategicznych przedsiębiorstwa. Od tego będzie zależeć forma inwestycji, wybór źródeł finansowania, proces przygotowania działań inwestycyjnych.

Wyniki

Działalność inwestycyjna wpisuje się w strategię firmy, która pozwala wyznaczać nowe cele i je osiągać, jednocześnie zwiększając przychody. Organizacja działalności inwestycyjnej przewiduje wypracowanie środków, które pomogą w tworzeniu i realizacji efektywnych projektów inwestycyjnych, czyli takich, które nie tylko przez długi czas zwrócą zainwestowane środki, ale także je powiększą.

Podmioty działalności inwestycyjnej pracują nad opracowaniem i realizacją tych projektów, z których każdy ma swoje własne funkcje: np. wybór kierunku inwestycji lub bezpośrednią realizację działań. Działalność jest regulowana przez prawo.