Historia inwestycji

Inwestowanie ewoluowało przez wiele lat: od starożytności do współczesności, ciągle się zmienia. W tym czasie ludzie nauczyli się rozumieć złotą zasadę inwestowania i życia: „Musisz zrobić coś w teraźniejszości, aby otrzymać coś w przyszłości".

Inwestowanie w starożytność
Pierwsza inwestycja pojawiła się wraz z pojawieniem się relacji towar-pieniądz.

Pierwsze wzmianki ze starożytnego Babilonu świadczą o kompetentnym posługiwaniu się pieniędzmi. Ci, którzy znają już książkę „Najbogatszy człowiek w Babilonie” J. Clasona pamiętają, że w tworzeniu oszczędności mogą pomóc zasady znajomości finansów i zarządzania pieniędzmi.

W starożytnym Babilonie ludzie szybko zrozumieli, jak ważne jest właściwe zarządzanie finansami, podział dochodów i wydatków. Właściwe zarządzanie przepływami finansowymi dało Babilończykom szansę na poprawę bytu swoich rodzin i zbudowanie pierwszej na świecie metropolii.

W starożytnej Grecji powszechny był system kredytowy. Co ciekawe, początkowo alfabetyzacji finansowej uczono tylko szlachetnych obywateli. Dla reszty społeczeństwa nauka o finansach była niedostępna.

Kredyty hipoteczne, różne oprocentowane pożyczki, handel morski, nieruchomości już wtedy dawały możliwości inwestowania.

Średniowiecze
Łacińskie słowo „w kamizelce” oznacza „w kamizelce, sukience, włożyć”, co sugeruje inwestycję długoterminową. Później pojawiło się nowe znaczenie „zainwestowania czegoś”. Tę interpretację tłumaczy fakt, że we wczesnym średniowieczu było wielu inwestorów, którzy byli feudalnymi wasalami.

Panowie feudalni zamiast siebie mianowali wasali, aby mogli zarządzać i rozporządzać ziemiami właściciela. Tak więc pan feudalny stał się zarządcą, który karmił i ubierał posiadłości pana feudalnego. Główną część dochodu z pracy otrzymywał pan feudalny, a wasal otrzymywał jedynie pensję.

Inwestycje były wykorzystywane w różnych sferach życia tamtych czasów. Zaczęto ich używać wszędzie z głównym celem – osiąganiem zysku.